*Великому мистификатору, Казимиру Малевичу.* Ападаюць жоўтыя лiсты, Восень усе фарбы лета змыла. Холадам павеяла ў двары, Птушкi адляцелi ужо ў вырай. Шэранем пакрыты дрэвы ўсе, На галiнцы затрымауся лiсцiк. Ветрык павявае сiратлiвы I варушыць залатое лiсце. А апошнi сонечны прамень, Ледзь працiснуўся, праз восеньскiя хмары, Гэта значыць, што пачаўся новы дзень, Гэта значыць, што зiма - настала. |