МАЛАНКI НАД ДНЯПРОМ Над лугам, лесам, гучна грукацела, Ўсполыхi хiсталi цемру над ракой, Нiбыта наваколле напужаць хацела, I назаўжды пакiнуць неспакой. Дняпро цягнуў нябесныя маланкi, Раўняў моц сiлы полымя з вадой, Каб плыць iнакш ў колiшнiм напрамку – Да ранiцы нацешыцца нудǒй. Грымiць прастора грозна i працяжна, Маланкай ўраз асвецiцца – i згiне, Раку пераляцець для птушкi цяжка… I навальнiца думак не пакiне. 29.7.2020 |