НАШЫ ШЛЯХI Прайшлỉ мы рознымỉ шляхамỉ, Свае праклалỉ каляỉ… На развỉтанне памахалỉ Бярозкам, хатцы каля ỉх. Была адзỉнаю Радзỉма I неба летняй вышынỉ, А лес прыгожы, нỉбы дзỉва. Тых думак з часам не мỉнỉ! А потым iншыя кỉрункỉ Абрала нечая рука, Прынесла розныя стасункỉ… Цячэ ў вяках праз лес рака. ************************ Напоперак усỉм паразам, Пакỉне думкỉ тлум-турбота: Дарогỉ нашы будуць разам – Там, за мяжою гарызонта. Настане час, як адчуванне, Якỉ спачатку быў дарэчы, Нỉбыта дня Святога ранне, Бо зразумелi сэнс сустрэчы. 12.12.2019 |