ГУКI ЖНIЎНЯ Трывожна дрэвы зашумелỉ Нỉбыта сỉляцца сказаць, Якую мэту ўчора мелỉ, Каб далей ў неба перадаць? Прыпеў: I гоняць, гоняць хвалỉ часу За днямỉ днỉ, за днямỉ днỉ, А гукỉ – пошукỉ адказу, Яны з нябеснае раднỉ. Там збажына схỉлỉла колас I доўга думае пра лёс, I цỉхỉ-цỉхỉ шэпат-голас Жаданнем поўнỉцца нябёс. Вада спыняецца ў спакоỉ, Чаго шумець ỉ турбаваць? Але ж было вясной такое – Скрозь залỉвала сенажаць… 15.08.2018 |